|
Σε έχουν γεννήσει δυο καημοί
και της καρδιάς οι στεναγμοί
και της καρδιάς οι στεναγμοί
σ’ έχουν γλυκάνει
όμως σε δίκασε η ζωή
προτού χαράξει το πρωί
προτού χαράξει το πρωί
να ‘χεις πεθάνει
Παράνομη αγάπη κουρασμένη
ταλαίπωρη αγάπη και πικρή
πλασμένη να πεθάνεις κολασμένη
και να ‘ναι η πορεία σου μικρή
Παράνομη αγάπη γεννημένη
εκεί που δε χαράζει ο ουρανός
απ’ όλους τους ανθρώπους δικασμένη
και δίχως τη συμπόνια κανενός
Ζητάει μια πόρτα να κρυφτεί
τη γη ανοίγει να θαφτεί
τη γη ανοίγει να θαφτεί
και να γλιτώσει
μακριά απ’ του κόσμου την οργή
που θέλει να βρει αφορμή
που θέλει να βρει αφορμή
να την πληγώσει
|
Se échun gennísi dio kaimi
ke tis kardiás i stenagmi
ke tis kardiás i stenagmi
s’ échun glikáni
ómos se díkase i zoí
protu charáksi to pri
protu charáksi to pri
na ‘chis petháni
Paránomi agápi kurasméni
talepori agápi ke pikrí
plasméni na pethánis kolasméni
ke na ‘ne i poria su mikrí
Paránomi agápi genniméni
eki pu de charázi o uranós
ap’ ólus tus anthrópus dikasméni
ke díchos ti sibónia kanenós
Zitái mia pórta na krifti
ti gi anigi na thafti
ti gi anigi na thafti
ke na glitósi
makriá ap’ tu kósmu tin orgí
pu théli na vri aformí
pu théli na vri aformí
na tin pligósi
|
