|
Η πινακίδα έγραφε ότι επιτρεπόταν
η ρίψη μπαζών και υλικών απ’ ό, τι γκρεμιζόταν.
Μέσα απ’ τα μπάζα πρόβαλλε ένα κομμάτι τοίχου
σαν από ποίημα παλιό, φτερό σπασμένου στίχου.
Και είχε ο τοίχος πάνω του ένα καρφί μπηγμένο
που κάτι έδειχνε μακριά γνωστό κι αγαπημένο.
Πιο πέρα, ανάσκελα κι αυτό, ένα σπασμένο κάδρο
κι ένας παππούς που αγνάντευε τον ουρανό το μαύρο.
Στην πινακίδα που έγραφε ότι επιτρεπόταν
η ρίψη μπαζών και υλικών απ’ ό, τι γκρεμιζόταν,
δήλωσα σαν εξαίρεση στους σκουπιδοκανόνες
συντρίμμια όνειρα φτωχών κι αρχαίους Παρθενώνες.
Α ρε καημένε γέροντα, κατακαημένε γέρο.
Αν και μου είσαι άγνωστος, πόσο καλά σε ξέρω.
Πως τα γυρίζει η ζωή, λέω κι αναστενάζω,
αητόπουλο να ξεκινάς, να καταλήγεις μπάζο.
|
I pinakída égrafe óti epitrepótan
i rípsi bazón ke ilikón ap’ ó, ti gkremizótan.
Mésa ap’ ta báza próvalle éna kommáti tichu
san apó piima palió, fteró spasménu stíchu.
Ke iche o tichos páno tu éna karfí bigméno
pu káti édichne makriá gnostó ki agapiméno.
Pio péra, anáskela ki aftó, éna spasméno kádro
ki énas pappus pu agnánteve ton uranó to mavro.
Stin pinakída pu égrafe óti epitrepótan
i rípsi bazón ke ilikón ap’ ó, ti gkremizótan,
dílosa san ekseresi stus skupidokanónes
sintrímmia ónira ftochón ki archeus Parthenónes.
A re kaiméne géronta, katakaiméne géro.
An ke mu ise ágnostos, póso kalá se kséro.
Pos ta girízi i zoí, léo ki anastenázo,
aitópulo na ksekinás, na katalígis bázo.
|
