Μου λες “αντίο” τώρα που ένιωσες πως φεύγω
Κι απ’ τα δεσμά του έρωτά σου πως ξεφεύγω.
Μου λες “αντίο”, μα εγώ είμαι στην πόρτα
Γιατί στα δύσκολα τα φέρνω πάντα βόλτα.
Δε θα σου δώσω τη χαρά να φύγεις πρώτη
Και στη συνείδησή μου να `χω πάντα χρέος.
Κι αν γελάς ειρωνικά να ξέρεις ότι
Αξία έχει ποιος γελάει τελευταίος.
Μου λες “αντίο” τώρα που δε σε αντέχω,
Τώρα που ξέρω την καρδιά μου να ελέγχω.
Μου λες “αντίο” γιατί δεν μπορείς να χάνεις
Όμως μαζί μου την καρδιά σου θα πικράνεις.
Δε θα σου δώσω τη χαρά να φύγεις πρώτη
Και στη συνείδησή μου να `χω πάντα χρέος.
Κι αν γελάς ειρωνικά να ξέρεις ότι
Αξία έχει ποιος γελάει τελευταίος.
|
Mu les “antío” tóra pu énioses pos fevgo
Ki ap’ ta desmá tu érotá su pos ksefevgo.
Mu les “antío”, ma egó ime stin pórta
Giatí sta dískola ta férno pánta vólta.
De tha su dóso ti chará na fígis próti
Ke sti sinidisí mu na `cho pánta chréos.
Ki an gelás ironiká na kséris óti
Aksía échi pios gelái telefteos.
Mu les “antío” tóra pu de se antécho,
Tóra pu kséro tin kardiá mu na elégcho.
Mu les “antío” giatí den boris na chánis
Όmos mazí mu tin kardiá su tha pikránis.
De tha su dóso ti chará na fígis próti
Ke sti sinidisí mu na `cho pánta chréos.
Ki an gelás ironiká na kséris óti
Aksía échi pios gelái telefteos.
|