Πες μου τι σ’ έκανε ν’ αλλάξεις σκοπό
μέσα σε λίγον καιρό,
κι έσβησες πια το γλυκό σ’ αγαπώ
με τέτοιο τέλος σκληρό.
Έφυγες με τ’ αγέρι, με τον τρελό βοριά
μικρό μου περιστέρι σ’ άλλους γιαλούς μακριά.
Ποιος σε πήρε και μου ‘φυγες αγαπούλα μου, φως μου,
δε σκεφτόσουν πως ήσουνα μόνο εσύ ο Θεός μου,
μες στα μάτια σου έβλεπα της χαράς το λιμάνι,
το καράβι του έρωτα με λουλούδια να φτάνει.
ποιος σε πήρε και μου ‘φυγες και με μάτια κλαμένα
νοσταλγώ της αγάπης μας τα φιλιά τα χαμένα.
ποιος σε πήρε και μου ‘φυγες αγαπούλα μου, φως μου,
δε σκεφτόσουν πως ήσουνα μόνο εσύ ο Θεός μου.
|
Pes mu ti s’ ékane n’ alláksis skopó
mésa se lígon keró,
ki ésvises pia to glikó s’ agapó
me tétio télos skliró.
Έfiges me t’ agéri, me ton treló voriá
mikró mu peristéri s’ állus gialus makriá.
Pios se píre ke mu ‘figes agapula mu, fos mu,
de skeftósun pos ísuna móno esí o Theós mu,
mes sta mátia su évlepa tis charás to limáni,
to karávi tu érota me luludia na ftáni.
pios se píre ke mu ‘figes ke me mátia klaména
nostalgó tis agápis mas ta filiá ta chaména.
pios se píre ke mu ‘figes agapula mu, fos mu,
de skeftósun pos ísuna móno esí o Theós mu.
|