Φυλακή είναι το μυαλό,
το κλειδί το έχεις πάνω σου.
Μου ζητάς να μην τρελαθώ,
που χάθηκες πριν έρθω να σε βρω.
Κι αναπνέει το κορμί,
μα εδώ κανείς δε ζει.
Σε ζητάω σαν μικρό παιδί,
μα ποιος μπορεί, ν’ αντέξει το “πολύ”.
Ποιος θεός μετράει αλλιώς
το “μαζί”, χωρίς εσένα.
Ποιος εχθρός μου στερεί το φως,
ποιο πρόσωπό σου ντύθηκε γκρεμός.
Ποιος θεός σαν τιμωρός,
κόβει εμάς, πριν γίνουμε ένα.
Ποιος θεός μετράει αλλιώς,
αντίστροφα για μένα, εντελώς.
Φυλακή είναι το μυαλό,
κι όλα εκεί, φρουροί κι απόδραση.
Λάθη εκεί, πλάι στο σωστό
και διάλεξες και πλήρωσα εγώ.
Τι ζητάς, αν δεν μπορείς
να βαδίσεις λίγα μέτρα,
τι μου λες “για πάντα εκεί”
και έρχεται του τέλους η στροφή.
|
Filakí ine to mialó,
to klidí to échis páno su.
Mu zitás na min trelathó,
pu cháthikes prin értho na se vro.
Ki anapnéi to kormí,
ma edó kanis de zi.
Se zitáo san mikró pedí,
ma pios bori, n’ antéksi to “polí”.
Pios theós metrái alliós
to “mazí”, chorís eséna.
Pios echthrós mu steri to fos,
pio prósopó su ntíthike gkremós.
Pios theós san timorós,
kóvi emás, prin ginume éna.
Pios theós metrái alliós,
antístrofa gia ména, entelós.
Filakí ine to mialó,
ki óla eki, fruri ki apódrasi.
Láthi eki, plái sto sostó
ke diálekses ke plírosa egó.
Ti zitás, an den boris
na vadísis líga métra,
ti mu les “gia pánta eki”
ke érchete tu télus i strofí.
|