|
Έμεινα, μόνος μου και λύγισα
όταν σ’ αναζήτησα
και δεν ήσουν πουθενά.
Λάθος μου ωραίο, ταίρι μου μοιραίο
πως θα σε αποχωριστώ.
Γέλιο μου και δάκρυ, Αύγουστε και Μάρτη
μακριά σου πως θα ζω.
Είμαι το καράβι που ναυάγησε
κι είναι ξεχασμένο στο βυθό.
Και η πορσελάνη σου που ράγισε
απ’ του χωρισμού μας τον καημό.
Έφυγες, και έκλαψα για πάρτι σου
και για την αγάπη
που ήταν τόσο σύντομη.
Λάθος μου ωραίο, ταίρι μου μοιραίο
πως θα σε αποχωριστώ.
Γέλιο μου και δάκρυ, Αύγουστε και Μάρτη
μακριά σου πως θα ζω.
Είμαι το καράβι που ναυάγησε
κι είναι ξεχασμένο στο βυθό.
Και η πορσελάνη σου που ράγισε
απ’ του χωρισμού μας τον καημό
|
Έmina, mónos mu ke lígisa
ótan s’ anazítisa
ke den ísun puthená.
Láthos mu oreo, teri mu mireo
pos tha se apochoristó.
Gelio mu ke dákri, Avguste ke Márti
makriá su pos tha zo.
Ime to karávi pu nafágise
ki ine ksechasméno sto vithó.
Ke i porseláni su pu rágise
ap’ tu chorismu mas ton kaimó.
Έfiges, ke éklapsa gia párti su
ke gia tin agápi
pu ítan tóso síntomi.
Láthos mu oreo, teri mu mireo
pos tha se apochoristó.
Gelio mu ke dákri, Avguste ke Márti
makriá su pos tha zo.
Ime to karávi pu nafágise
ki ine ksechasméno sto vithó.
Ke i porseláni su pu rágise
ap’ tu chorismu mas ton kaimó
|
