Όπως αδειάζει ένα μπουκάλι από κρασί
έτσι τελείωσε η αγάπη σου για μένα
κι εγώ που κρύβω στην καρδιά μου ένα παιδί
εύκολα πίστεψα το όμορφό σου ψέμα
Πόσα μου έταξες πόσα μου ορκίστηκες
κι ύστερα τα `σβησες και μου τ’ αρνήθηκες
κι όλα τα όνειρα συντρίμμια γίνανε
τ’ απομεινάρια της ψυχής μου μείνανε
Όπως αδειάζει ένα μπουκάλι από κρασί
τόσο που κράτησε και τ’ όνειρο για μένα
κι αφού με γέλιο θες να κλείσει η γιορτή
στα χείλη δώσε μου το τελευταίο ψέμα
Πόσα μου έταξες πόσα μου ορκίστηκες
κι ύστερα τα `σβησες και μου τ’ αρνήθηκες
κι όλα τα όνειρα συντρίμμια γίνανε
τ’ απομεινάρια της ψυχής μου μείνανε
|
Όpos adiázi éna bukáli apó krasí
étsi teliose i agápi su gia ména
ki egó pu krívo stin kardiá mu éna pedí
efkola pístepsa to ómorfó su pséma
Pósa mu étakses pósa mu orkístikes
ki ístera ta `svises ke mu t’ arníthikes
ki óla ta ónira sintrímmia ginane
t’ apominária tis psichís mu minane
Όpos adiázi éna bukáli apó krasí
tóso pu krátise ke t’ óniro gia ména
ki afu me gélio thes na klisi i giortí
sta chili dóse mu to telefteo pséma
Pósa mu étakses pósa mu orkístikes
ki ístera ta `svises ke mu t’ arníthikes
ki óla ta ónira sintrímmia ginane
t’ apominária tis psichís mu minane
|