|
Πέρασαν χρόνια κι η καρδιά μου πια δεν κλαίει
Μόνο μεθάει και θυμάται και γελά
Με τους αετούς μου που όλοι γίναν αρουραίοι
Μόλις με είδαν να ορμάω στη φωτιά
Πέρασαν χρόνια και κατάλαβα τι φταίει
Που όλοι δειλιάζουμε μπροστά στην ομορφιά
Ακούω καλύτερα τη γάτα μου να κλαίει
Παρά του πόθους μου να ουρλιάζουν σαν σκυλιά
Μα τι είν’ αυτά που λέει
Του `βαλε ο διάολος φωτιά
Τα λέει ξεθυμαίνει
Και ξαναπαίρνει τα βουνά
Πέρασαν χρόνια κι η ψυχή μου πια το ξέρει
Όσοι φτερούγισαν και πήγαν πιο ψηλά
Ήταν ανάξιοι ρηχοί και τιποτένιοι
Και κάποια μύγα τους τσιμπούσε τα φτερά
Αχ πόσο γρήγορα αυτή η ζωή διαβαίνει
Όλοι επιστρέφουμε μια μέρα στη σιωπή
Μόνο η βλακεία μας αιώνια παραμένει
Να μας ξοδεύει και μετά να μας υμνεί
Μα τι είν’ αυτά που λέει
Του `βαλε ο διάολος φωτιά
Τα λέει ξεθυμαίνει
Και ξαναπαίρνει τα βουνά
|
Pérasan chrónia ki i kardiá mu pia den klei
Móno methái ke thimáte ke gelá
Me tus aetus mu pu óli ginan arurei
Mólis me idan na ormáo sti fotiá
Pérasan chrónia ke katálava ti ftei
Pu óli diliázume brostá stin omorfiá
Akuo kalítera ti gáta mu na klei
Pará tu póthus mu na urliázun san skiliá
Ma ti in’ aftá pu léi
Tu `vale o diáolos fotiá
Ta léi ksethimeni
Ke ksanaperni ta vuná
Pérasan chrónia ki i psichí mu pia to kséri
Όsi fterugisan ke pígan pio psilá
Ήtan anáksii richi ke tipoténii
Ke kápia míga tus tsibuse ta fterá
Ach póso grígora aftí i zoí diaveni
Όli epistréfume mia méra sti siopí
Móno i vlakia mas eónia paraméni
Na mas ksodevi ke metá na mas imni
Ma ti in’ aftá pu léi
Tu `vale o diáolos fotiá
Ta léi ksethimeni
Ke ksanaperni ta vuná
|
