Χαμηλός προβολέας
σαν κερί που ‘χει λιώσει
η παράσταση απόψε
πόσο αργεί να τελειώσει.
Λες και κάποιος με σπρώχνει
απ’ το άλφα ν’ αρχίσω
και την κούραση διώχνει
λίγο πριν σταματήσω.
Στης σκηνής την αρένα
τις στιγμές μου μετράω
κάποιον βρίσκω κοντά μου
κάποιον χάνω και πάω.
Μ` ένα φως μαραμένο
χαμηλός προβολέας
χρόνια εδώ περιμένω
στ’ ανοιχτά της αυλαίας.
Καμπαρντίνα μου άδεια
πέδιλά μου λιωμένα
φέρτε κι άλλα σκοτάδια
να χορέψουν για μένα.
Έρωτά μου χαμένε
σκοτεινό μου φεγγάρι
ποια ζωή έχω δώσει
ποια χαρά μου ‘χουν πάρει.
|
Chamilós provoléas
san kerí pu ‘chi liósi
i parástasi apópse
póso argi na teliósi.
Les ke kápios me spróchni
ap’ to álfa n’ archíso
ke tin kurasi dióchni
lígo prin stamatíso.
Stis skinís tin aréna
tis stigmés mu metráo
kápion vrísko kontá mu
kápion cháno ke páo.
M` éna fos maraméno
chamilós provoléas
chrónia edó periméno
st’ anichtá tis avleas.
Kabarntína mu ádia
pédilá mu lioména
férte ki álla skotádia
na chorépsun gia ména.
Έrotá mu chaméne
skotinó mu fengári
pia zoí écho dósi
pia chará mu ‘chun pári.
|