Χείλια ρουμπίνια
που ‘ναι σαν τη ζωγραφιά
έχεις Κατινιώ
που με κάνουνε τρελό
μάθε το αυτό
πως τρελά σε αγαπώ
όσο ζω θα σε λατρεύω
και θα σε λαχταρώ
Έλα μια στιγμή
η καρδιά μου να σου πει
κάτι μυστικό
που με κάνει να πονώ
βράδυ και πρωί
σαν κλαψιάρικο πουλί
στα δρομάκια τραγουδώ
για σένα Κατινιώ
Έλα μην αργείς
τα ματάκια μου να δεις
πόσο σε ζητούν
πόσο κλαίνε και πονούν
ασ’ την απονιά σου
είναι κρίμα άσ’ την πια
μην παιδεύεις μια καρδούλα
που για σένανε χτυπά
|
Chilia rubínia
pu ‘ne san ti zografiá
échis Katinió
pu me kánune treló
máthe to aftó
pos trelá se agapó
óso zo tha se latrevo
ke tha se lachtaró
Έla mia stigmí
i kardiá mu na su pi
káti mistikó
pu me káni na ponó
vrádi ke pri
san klapsiáriko pulí
sta dromákia tragudó
gia séna Katinió
Έla min argis
ta matákia mu na dis
póso se zitun
póso klene ke ponun
as’ tin aponiá su
ine kríma ás’ tin pia
min pedevis mia kardula
pu gia sénane chtipá
|