|
Όλα τα λάφια που βοσκούν όλα δροσολογιούνται
Και μια λαφίνα ταπεινή δεν πάει μαζί με τ’ άλλα
Μόνο στ’ απόσκια περπατεί, τ’ απόζερβα αγναντεύει
Κι όπου βρει γάργαρο νερό θολώνει το και πίνει
Κι ο ήλιος την ερώτησε κι ο ήλιος τη ρωτάει
Γιατί λαφίνα ταπεινή δεν πας κοντά με τ’ άλλα
Μόνο στ’ απόσκια περπατείς τα απόζερβα αγναντεύεις
Κι όπου βρεις γάργαρο νερό θολώνεις το και πίνεις
Ήλιε μου Σα με ρώτησες θα σου το μολογήσω
Δώδεκα χρόνους έκαμα μόνη χωρίς ελάφι
Δώδεκα χρόνους ήλιε μου στείρα χωρίς ελάφι
Κι από τους δώδεκα κι ομπρός εγέννησα λαφάκι.
Και σαν εβγήκε ο βασιλιάς να λαφοκυνηγήσει
Το βρίσκει μοσχανάθρεφτο και το διπλοσκοτώνει
Γι αυτό στ’ απόσκια περπατώ τ’ απόζερβα αγναντεύω
Κι όπου βρω γάργαρο νερό θολώνω το και πίνω
Κι ο ήλιος τότε δάκρυσε και τα βουνά ριγήσαν
Και το φεγγάρι έσβησε ν’ ακούσει το ελάφι
Κι οι λαγκαδιές κι οι ρεματιές μαζί του αναστενάξαν
Κλάψε με, μάνα κλάψε με, με ήλιο με φεγγάρι.
|
Όla ta láfia pu voskun óla drosologiunte
Ke mia lafína tapiní den pái mazí me t’ álla
Móno st’ apóskia perpati, t’ apózerva agnantevi
Ki ópu vri gárgaro neró tholóni to ke píni
Ki o ílios tin erótise ki o ílios ti rotái
Giatí lafína tapiní den pas kontá me t’ álla
Móno st’ apóskia perpatis ta apózerva agnantevis
Ki ópu vris gárgaro neró tholónis to ke pínis
Ήlie mu Sa me rótises tha su to mologíso
Dódeka chrónus ékama móni chorís eláfi
Dódeka chrónus ílie mu stira chorís eláfi
Ki apó tus dódeka ki obrós egénnisa lafáki.
Ke san evgíke o vasiliás na lafokinigísi
To vríski moschanáthrefto ke to diploskotóni
Gi aftó st’ apóskia perpató t’ apózerva agnantevo
Ki ópu vro gárgaro neró tholóno to ke píno
Ki o ílios tóte dákrise ke ta vuná rigísan
Ke to fengári ésvise n’ akusi to eláfi
Ki i lagkadiés ki i rematiés mazí tu anastenáksan
Klápse me, mána klápse me, me ílio me fengári.
|
