|
Εσαλτάρισα στη ζούλα
σε μια στάλα της βροχής
στη σπηλιά του δράκου μπήκα
διάφανος κοντραμπατζής.
Απ’ της πέτρας το ντουμάνι
τράβηξα μια ρουφηξιά
τούμπα γύρισε ο κόσμος
κι ήρθε σκάρτη η ζαριά.
Βρήκα μάγκες ξεχασμένους
να κολλάνε τις φωτιές
να λιμάρουν δαχτυλήθρες
και να φρύσσει ο τεκές.
Ο Ντερβίσης τ’ οργανάκι
στην κωλότσεπη φυλά
κι ο Αρτέμης μαραζώνει
για ένα κάλπικο σεβντά.
Κι ένας μπάτσος μαγεμένος
απ’ της Ρίτας τη λαλιά
τα στραβά τα μάτια κάνει
και το ρίχνει στο χαβά.
Πέντε μάγκες ξεχασμένοι
απ’ του χρόνου τις φωτιές
έκαψαν τους ναργιλέδες
κι έγιν’ η σπηλιά τεκές.
|
Esaltárisa sti zula
se mia stála tis vrochís
sti spiliá tu dráku bíka
diáfanos kontrabatzís.
Ap’ tis pétras to ntumáni
tráviksa mia rufiksiá
tuba girise o kósmos
ki írthe skárti i zariá.
Oríka mágkes ksechasménus
na kolláne tis fotiés
na limárun dachtilíthres
ke na fríssi o tekés.
O Ntervísis t’ organáki
stin kolótsepi filá
ki o Artémis marazóni
gia éna kálpiko sevntá.
Ki énas bátsos mageménos
ap’ tis Rítas ti laliá
ta stravá ta mátia káni
ke to ríchni sto chavá.
Pénte mágkes ksechasméni
ap’ tu chrónu tis fotiés
ékapsan tus nargilédes
ki égin’ i spiliá tekés.
|
