Απόψε πάλι θα χαθώ στης μοναξιάς μου το βυθό
και μες στη πλάνη του μυαλού μου
Tο βλέμμα σου είναι ψυχρό
κι εγώ ακόμα απορώ στις αντοχές του εαυτού μου
Εσύ βαθιά μου μια πληγή και νιώθω πως θα εκραγεί
ο πόνος που ‘χω στην ψυχή μου
Χιλιάδες όνειρα μισά, τρελός αέρας που φυσά
ο χρόνος στη ζωή μου
Στη μέση εγώ του πουθενά και όλα μοιάζουν μακρινά
κι εσύ να παίρνεις μια ζωή χωρίς να δίνεις
Τι κι αν ακόμα είσαι εδώ, κοντά μου ψάχνω να σε δω
ανάμεσα μας μια ρωγμή, μα δεν την κλείνεις
Η μοναξιά με κυνηγάει είναι αργά, πολύ αργά
σε μένα πρέπει να γυρίσω,
γιατί κοντά σου είδα πως σκοτώνεις ότι αγαπάω
και πληγωμένος πως να ζήσω;
Εσύ βαθιά μου μια πληγή και νιώθω πως θα εκραγεί
ο πόνος που ‘χω στην ψυχή μου
Χιλιάδες όνειρα μισά, τρελός αέρας που φυσά
ο χρόνος στη ζωή μου
Στη μέση εγώ του πουθενά και όλα μοιάζουν μακρινά
κι εσύ να παίρνεις μια ζωή χωρίς να δίνεις
Τι κι αν ακόμα είσαι εδώ, κοντά μου ψάχνω να σε δω
ανάμεσα μας μια ρωγμή, μα δεν την κλείνεις
|
Apópse páli tha chathó stis monaksiás mu to vithó
ke mes sti pláni tu mialu mu
To vlémma su ine psichró
ki egó akóma aporó stis antochés tu eaftu mu
Esí vathiá mu mia pligí ke niótho pos tha ekragi
o pónos pu ‘cho stin psichí mu
Chiliádes ónira misá, trelós aéras pu fisá
o chrónos sti zoí mu
Sti mési egó tu puthená ke óla miázun makriná
ki esí na pernis mia zoí chorís na dínis
Ti ki an akóma ise edó, kontá mu psáchno na se do
anámesa mas mia rogmí, ma den tin klinis
I monaksiá me kinigái ine argá, polí argá
se ména prépi na giríso,
giatí kontá su ida pos skotónis óti agapáo
ke pligoménos pos na zíso;
Esí vathiá mu mia pligí ke niótho pos tha ekragi
o pónos pu ‘cho stin psichí mu
Chiliádes ónira misá, trelós aéras pu fisá
o chrónos sti zoí mu
Sti mési egó tu puthená ke óla miázun makriná
ki esí na pernis mia zoí chorís na dínis
Ti ki an akóma ise edó, kontá mu psáchno na se do
anámesa mas mia rogmí, ma den tin klinis
|