|
Το ξέρω πως δε σου φέρομαι όπως τον παλιό καιρό
και την αγάπη σου την έχω ως κάτι δεδομένο
Στις σκέψεις μου μέσα κλείνομαι και σε παραμελώ
κι είναι το προσωπάκι σου συννεφιασμένο
Μα στο ‘χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
στο ‘χω πει μάτια μου θλιμμένα
ότι θα ‘κανα για σένα οτιδήποτε
Στο ‘χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
Στο ‘χω πει τώρα τελευταία
ότι σ’ αγαπάω πιο πολύ από ποτέ
Κάποτε σε νανούριζα στην αγκαλιά μου ως το πρωί
τώρα στου κρεβατιού την άκρη ξαπλώνεις δακρυσμένη
Είναι η συνήθεια έγκλημα κι η αγάπη φυλακή
και μέσα εσύ μια Παναγιά φυλακισμένη
Μα στο ‘χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
στο ‘χω πει μάτια μου θλιμμένα
ότι θα ‘κανα για σένα οτιδήποτε
Στο ‘χω πει τώρα τελευταία
ότι είσαι πιο ωραία από ποτέ
Στο ‘χω πει τώρα τελευταία
ότι σ’ αγαπάω πιο πολύ από ποτέ
|
To kséro pos de su férome ópos ton palió keró
ke tin agápi su tin écho os káti dedoméno
Stis sképsis mu mésa klinome ke se parameló
ki ine to prosopáki su sinnefiasméno
Ma sto ‘cho pi tóra teleftea
óti ise pio orea apó poté
sto ‘cho pi mátia mu thlimména
óti tha ‘kana gia séna otidípote
Sto ‘cho pi tóra teleftea
óti ise pio orea apó poté
Sto ‘cho pi tóra teleftea
óti s’ agapáo pio polí apó poté
Kápote se nanuriza stin agkaliá mu os to pri
tóra stu krevatiu tin ákri ksaplónis dakrisméni
Ine i siníthia égklima ki i agápi filakí
ke mésa esí mia Panagiá filakisméni
Ma sto ‘cho pi tóra teleftea
óti ise pio orea apó poté
sto ‘cho pi mátia mu thlimména
óti tha ‘kana gia séna otidípote
Sto ‘cho pi tóra teleftea
óti ise pio orea apó poté
Sto ‘cho pi tóra teleftea
óti s’ agapáo pio polí apó poté
|
