|
Μεσημέρι
μεσημέρι στη σκιά
κι ένα χέρι
ένα χέρι μες στον ύπνο μου γλιστρά
κι είναι τ’ όνειρο βαθύ
κι αναδύεσαι γυμνή.
Μεσημέρι
κι ένα χέρι με ξυπνά
ένα χέρι
σαν μαχαίρι που εκδίκηση ζητά
με πληγώνει στο λαιμό
μα δε θα παραδοθώ.
Σώμα με σώμα
σ’ έναν αγώνα
όπου νικάει όποιος έχει νικηθεί
στόμα με στόμα
κι αντέχω ακόμα
ώσπου η ανάσα μου να σβήσει στο φιλί
εσύ και εγώ εχθροί
κι είν’ ο πόλεμος γιορτή
γιορτή μες στην άγονη ζωή.
Μεσημέρι
μεσημέρι πυρκαγιά
κι ένα χέρι με ματώνει, με μεθά
κι είν’ ο πόθος μανιακός
σαν πυρρίχιος χορός.
Σώμα με σώμα
σ’ έναν αγώνα
όπου νικάει όποιος έχει νικηθεί
στόμα με στόμα
κι αντέχω ακόμα
ώσπου η ανάσα μου να σβήσει στο φιλί
εσύ και εγώ εχθροί
κι είν’ ο πόλεμος γιορτή
γιορτή μες στην άγονη ζωή.
|
Mesiméri
mesiméri sti skiá
ki éna chéri
éna chéri mes ston ípno mu glistrá
ki ine t’ óniro vathí
ki anadíese gimní.
Mesiméri
ki éna chéri me ksipná
éna chéri
san macheri pu ekdíkisi zitá
me pligóni sto lemó
ma de tha paradothó.
Sóma me sóma
s’ énan agóna
ópu nikái ópios échi nikithi
stóma me stóma
ki antécho akóma
óspu i anása mu na svísi sto filí
esí ke egó echthri
ki in’ o pólemos giortí
giortí mes stin ágoni zoí.
Mesiméri
mesiméri pirkagiá
ki éna chéri me matóni, me methá
ki in’ o póthos maniakós
san pirríchios chorós.
Sóma me sóma
s’ énan agóna
ópu nikái ópios échi nikithi
stóma me stóma
ki antécho akóma
óspu i anása mu na svísi sto filí
esí ke egó echthri
ki in’ o pólemos giortí
giortí mes stin ágoni zoí.
|
