Ναι, ξέρεις πολλά να μου λες,
τόσες κουβέντες τρελές
για ονειρεμένες αγάπες,
αλλά κάποια στιγμή θα το δεις
όταν κι εσύ βαρεθείς
θ’ αναρωτιέσαι πως τα ‘πες.
Τα ‘χει αυτά η ζωή, μοιάζει με γιορτή
κι όμως ξαφνικά σβήνει το φως,
τα ‘χει αυτά η ζωή, γίνεται πικρή
δίχως να σου πει γιατί και πως.
Ναι, τώρα μιλάς για χαρές
και λες “θα σβήσει το χτες
μέσα στο αύριο που θα ‘ρθει”,
αλλά κάποιο πρωί θα μου πεις
για τις πληγές της ζωής
και για τ’ ανθρώπινα λάθη.
Τα ‘χει αυτά η ζωή, μοιάζει με γιορτή
κι όμως ξαφνικά σβήνει το φως,
τα ‘χει αυτά η ζωή, γίνεται πικρή
δίχως να σου πει γιατί και πως.
Ποιος, ποιος θα μας πει τι κρύβει τ’ αύριο,
που, που θα ‘μαι εγώ, που θα ‘σαι εσύ
κι αν θα ‘μαστε μαζί.
Τα ‘χει αυτά η ζωή, μοιάζει με γιορτή
κι όμως ξαφνικά σβήνει το φως,
τα ‘χει αυτά η ζωή, γίνεται πικρή
δίχως να σου πει γιατί και πως.
|
Ne, kséris pollá na mu les,
tóses kuvéntes trelés
gia onireménes agápes,
allá kápia stigmí tha to dis
ótan ki esí varethis
th’ anarotiése pos ta ‘pes.
Ta ‘chi aftá i zoí, miázi me giortí
ki ómos ksafniká svíni to fos,
ta ‘chi aftá i zoí, ginete pikrí
díchos na su pi giatí ke pos.
Ne, tóra milás gia charés
ke les “tha svísi to chtes
mésa sto avrio pu tha ‘rthi”,
allá kápio pri tha mu pis
gia tis pligés tis zoís
ke gia t’ anthrópina láthi.
Ta ‘chi aftá i zoí, miázi me giortí
ki ómos ksafniká svíni to fos,
ta ‘chi aftá i zoí, ginete pikrí
díchos na su pi giatí ke pos.
Pios, pios tha mas pi ti krívi t’ avrio,
pu, pu tha ‘me egó, pu tha ‘se esí
ki an tha ‘maste mazí.
Ta ‘chi aftá i zoí, miázi me giortí
ki ómos ksafniká svíni to fos,
ta ‘chi aftá i zoí, ginete pikrí
díchos na su pi giatí ke pos.
|