|
Τη ζωή μου θείο δώρο μες τα χέρια σου’ φερα
για ν’ ανθίσουν στην καρδιά σου του έρωτα τα νούφαρα,
βλέπεις ήθελα να κάνω δυνατά τ’ αδύνατα,
μα ήσουν λίμνη παγωμένη δίχως συναισθήματα,
Σου ‘δωσα φιλί κι αγάπη,
πήρα ερημιά και δάκρυ…
Ένα ταξίδι μοναξιάς με πήγες, μάτια μου
κι εγώ επιβάτης σου χωρίς αποσκευή,
σ’ αυτή τη στάση θα μαζέψω τα κομμάτια μου
και θα κατέβω απ’ τη δική σου διαδρομή,
Μη μ’ αγαπάς, αν έτσι ξέρεις ν’ αγαπάς,
στην ερημιά σου τη ζωή μου μη σκορπάς,
μη μ’ αγαπάς, αν έτσι ξέρεις ν’ αγαπάς,
άλλο ταξίδι μοναξιάς δε θα με πας…
Σαν τον ήλιο η αγκαλιά μου ζέσταινε το σώμα σου
κι έσβηνες το καλοκαίρι μέσα στο χειμώνα σου,
πίστευα πως κάποια μέρα θα’ διωχνα τα σύννεφα
μα δεν έβλεπα κοντά σου πως κι εγώ κινδύνευα,
Για να σ’ έχω στο πλευρό μου
έχανα τον εαυτό μου…
|
Ti zoí mu thio dóro mes ta chéria su’ fera
gia n’ anthísun stin kardiá su tu érota ta nufara,
vlépis íthela na káno dinatá t’ adínata,
ma ísun límni pagoméni díchos sinesthímata,
Su ‘dosa filí ki agápi,
píra erimiá ke dákri…
Έna taksídi monaksiás me píges, mátia mu
ki egó epivátis su chorís aposkeví,
s’ aftí ti stási tha mazépso ta kommátia mu
ke tha katévo ap’ ti dikí su diadromí,
Mi m’ agapás, an étsi kséris n’ agapás,
stin erimiá su ti zoí mu mi skorpás,
mi m’ agapás, an étsi kséris n’ agapás,
állo taksídi monaksiás de tha me pas…
San ton ílio i agkaliá mu zéstene to sóma su
ki ésvines to kalokeri mésa sto chimóna su,
písteva pos kápia méra tha’ diochna ta sínnefa
ma den évlepa kontá su pos ki egó kindíneva,
Gia na s’ écho sto plevró mu
échana ton eaftó mu…
|
