Θα εκραγώ | Tha ekragó

Σε ποιον να μιλήσω, αλήθεια να πω
τα μάτια να κλείσω, να ονειρευτώ.

Ανώνυμο θύμα κρυφής μηχανής,
εκπέμπω ένα σήμα, μ’ ακούει κανείς;

Έχω τόσο κουραστεί να μοιράζομαι
και μετά να την πληρώνω εγώ,
σ’ ένα κόσμο εχθρικό κομματιάζομαι,
για τους άλλους πάντα αιμορραγώ, θα εκραγώ.

Σε κάθε μου βήμα και ένα γιατί,
κακότεχνο ποίημα αυτή η ζωή.

Πως να σ’ αγκαλιάσω χωρίς να σκεφτώ
πως κάτι θα χάσω, πως θα προδοθώ.

Έχω τόσο κουραστεί να μοιράζομαι
και μετά να την πληρώνω εγώ,
σ’ ένα κόσμο εχθρικό κομματιάζομαι,
για τους άλλους πάντα αιμορραγώ, θα εκραγώ.

Se pion na milíso, alíthia na po
ta mátia na kliso, na onireftó.

Anónimo thíma krifís michanís,
ekpébo éna síma, m’ akui kanis;

Έcho tóso kurasti na mirázome
ke metá na tin pliróno egó,
s’ éna kósmo echthrikó kommatiázome,
gia tus állus pánta emorragó, tha ekragó.

Se káthe mu víma ke éna giatí,
kakótechno piima aftí i zoí.

Pos na s’ agkaliáso chorís na skeftó
pos káti tha cháso, pos tha prodothó.

Έcho tóso kurasti na mirázome
ke metá na tin pliróno egó,
s’ éna kósmo echthrikó kommatiázome,
gia tus állus pánta emorragó, tha ekragó.