Για τα βράδια που περίμενα πως θα έρθεις μα δεν ήρθες,
για τα λόγια που είχα ανάγκη να ακούσω και δεν είπες,
για τα χρόνια απ’ τη ζωή μου που χαράμισα για σένα,
για τα όνειρα που βρήκα σε μιαν άκρη πεταμένα.
Θα με βρεις μπροστά σου σ’ ό,τι πας να κάνεις,
σαν τρελή θα τρέχεις μα δε θα με φτάνεις,
θα με βρεις μπροστά σου, σ’ ένα δρόμο άδειο,
μέσ’ στα όνειρά σου που δε θα ‘χουν αύριο,
δε θα είναι όλα, μια ζωή, δικά σου,
μην με υποτιμήσεις, θα με βρεις μπροστά σου.
Για τις ώρες που με βρήκανε να τρέμω δίχως λόγο,
για τα μάτια μου που είδα να κλαίνε από φόβο,
για τα πράγματα που άφησες χωρίς να με ρωτήσεις,
για την πόρτα που μου έκλεισες δίχως εξηγήσεις.
Θα με βρεις μπροστά σου σ’ ό,τι πας να κάνεις,
σαν τρελή θα τρέχεις μα δε θα με φτάνεις,
θα με βρεις μπροστά σου, σ’ ένα δρόμο άδειο,
μέσ’ στα όνειρά σου που δε θα ‘χουν αύριο,
δε θα είναι όλα, μια ζωή, δικά σου,
μην με υποτιμήσεις, θα με βρεις μπροστά σου.
|
Gia ta vrádia pu perímena pos tha érthis ma den írthes,
gia ta lógia pu icha anágki na akuso ke den ipes,
gia ta chrónia ap’ ti zoí mu pu charámisa gia séna,
gia ta ónira pu vríka se mian ákri petaména.
Tha me vris brostá su s’ ó,ti pas na kánis,
san trelí tha tréchis ma de tha me ftánis,
tha me vris brostá su, s’ éna drómo ádio,
més’ sta ónirá su pu de tha ‘chun avrio,
de tha ine óla, mia zoí, diká su,
min me ipotimísis, tha me vris brostá su.
Gia tis óres pu me vríkane na trémo díchos lógo,
gia ta mátia mu pu ida na klene apó fóvo,
gia ta prágmata pu áfises chorís na me rotísis,
gia tin pórta pu mu éklises díchos eksigísis.
Tha me vris brostá su s’ ó,ti pas na kánis,
san trelí tha tréchis ma de tha me ftánis,
tha me vris brostá su, s’ éna drómo ádio,
més’ sta ónirá su pu de tha ‘chun avrio,
de tha ine óla, mia zoí, diká su,
min me ipotimísis, tha me vris brostá su.
|