|
Για τις άδειες νύχτες που έκλαψα για σένα
και για της ζωής μου το χαμό,
γιατί μου `χεις πάρει και ψυχή και σώμα
και γιατί ακόμα σ’ αγαπώ.
Θα πω, δεν άξιζες, θα πω, δεν έλεγες
θα πω, δεν έκανες για μένα
θα πω, δεν άξιζες και όταν έκλαιγες
ήτανε όλα ένα ψέμα.
Άραγε σε νοιάζει, τώρα που `χεις φύγει
κι άφησες τα ίχνη σου εδώ,
τίποτα, καρδιά μου, πια δε σου `χει μείνει
ύστερα από τόσα σ’ αγαπώ.
Θα πω, δεν άξιζες, θα πω, δεν έλεγες
θα πω, δεν έκανες για μένα
θα πω, δεν άξιζες και όταν έκλαιγες
ήτανε όλα ένα ψέμα.
|
Gia tis ádies níchtes pu éklapsa gia séna
ke gia tis zoís mu to chamó,
giatí mu `chis pári ke psichí ke sóma
ke giatí akóma s’ agapó.
Tha po, den áksizes, tha po, den éleges
tha po, den ékanes gia ména
tha po, den áksizes ke ótan ékleges
ítane óla éna pséma.
Άrage se niázi, tóra pu `chis fígi
ki áfises ta íchni su edó,
típota, kardiá mu, pia de su `chi mini
ístera apó tósa s’ agapó.
Tha po, den áksizes, tha po, den éleges
tha po, den ékanes gia ména
tha po, den áksizes ke ótan ékleges
ítane óla éna pséma.
|
