|
Θα ’ρθεις απόψε σαν τραγούδι ξεχασμένο,
θα ’ρθεις σαν όνειρο τρελό, ηλεκτρισμένο.
Στης μοναξιάς μου την ασπρόμαυρη ταινία
θα γίνεις πάλι η κρυφή μου αγωνία.
Θα ’ρθεις απόψε όταν δεν το περιμένω
σαν το αθόρυβο της μοίρας μου το τρένο,
τον έρωτά μας τον παλιό θα μου θυμίσεις
κι ύστερα σ’ έρημους σταθμούς θα με αφήσεις.
Θα ’ρθεις απόψε, λίγο πριν από τις δύο
εκεί που είπαμε πριν χρόνια το αντίο
κι ύστερα πήραμε τους δρόμους μες στο κρύο.
Θα ’ρθεις απόψε λίγο πριν από τις δύο,
θα ’ρθεις απόψε λίγο πριν από τις δύο.
Θα ’ρθεις απόψε στης ζωής μου το ημίφως,
θα με κοιτάξεις με το γνώριμό σου ύφος,
σε μια συχνότητα κρυφή θα στείλεις σήμα
ότι στον έρωτα ο θύτης είναι θύμα.
|
Tha ’rthis apópse san tragudi ksechasméno,
tha ’rthis san óniro treló, ilektrisméno.
Stis monaksiás mu tin asprómavri tenía
tha ginis páli i krifí mu agonía.
Tha ’rthis apópse ótan den to periméno
san to athórivo tis miras mu to tréno,
ton érotá mas ton palió tha mu thimísis
ki ístera s’ érimus stathmus tha me afísis.
Tha ’rthis apópse, lígo prin apó tis dío
eki pu ipame prin chrónia to antío
ki ístera pírame tus drómus mes sto krío.
Tha ’rthis apópse lígo prin apó tis dío,
tha ’rthis apópse lígo prin apó tis dío.
Tha ’rthis apópse stis zoís mu to imífos,
tha me kitáksis me to gnórimó su ífos,
se mia sichnótita krifí tha stilis síma
óti ston érota o thítis ine thíma.
|
