|
Αφού δε σου φτάνει η αγάπη που δίνω
δεν βλέπω το λόγο να μείνω,
μετά από τόσα φεγγάρια σβησμένα
ανάβει ένα απόψε για μένα.
Θα το συνηθίσεις, ήρθε η σειρά σου
όσα μου `χεις κάνει θα τα βρεις μπροστά σου,
θα το συνηθίσεις, πως χωρίζει ο δρόμος,
από `δω και πέρα ο καθένας μόνος.
Ποτέ δεν υπήρχες στις δύσκολες ώρες
τραβούσα εγώ ανηφόρες,
αλλάζουν οι ρόλοι, τελειώνει το έργο,
μαζεύω, κλειδώνω και φεύγω.
Θα το συνηθίσεις, ήρθε η σειρά σου
όσα μου `χεις κάνει θα τα βρεις μπροστά σου,
θα το συνηθίσεις, πως χωρίζει ο δρόμος,
από `δω και πέρα ο καθένας μόνος.
|
Afu de su ftáni i agápi pu díno
den vlépo to lógo na mino,
metá apó tósa fengária svisména
anávi éna apópse gia ména.
Tha to sinithísis, írthe i sirá su
ósa mu `chis káni tha ta vris brostá su,
tha to sinithísis, pos chorízi o drómos,
apó `do ke péra o kathénas mónos.
Poté den ipírches stis dískoles óres
travusa egó anifóres,
allázun i róli, telióni to érgo,
mazevo, klidóno ke fevgo.
Tha to sinithísis, írthe i sirá su
ósa mu `chis káni tha ta vris brostá su,
tha to sinithísis, pos chorízi o drómos,
apó `do ke péra o kathénas mónos.
|
