Θυμάμαι έναν πατέρα από καρδιά
να ντύνει με τραγούδια τις αγάπες,
να ανάβουνε ραδιόφωνα και στράτες
στου έρωτα το φως και τη ζημιά.
Κι εγώ πάνω στα χνάρια του σε δύσκολη πορεία
με όνομα βαρύ σαν ιστορία και ξέρω
πως τα βράδια του στα στέκια κάνει εφόδους,
του τραγουδάει του θάνατου κι αυτός του δίνει εξόδους.
Θυμάμαι έναν πατέρα από ψυχή
χαράματα Θεσσαλονίκη Αθήνα
να στέλνει με τα ντόμπρα και τα φίνα
τις πίκρες σε εχθρική περιοχή.
Κι εγώ πάνω στα χνάρια του σε δύσκολη πορεία
με όνομα βαρύ σαν ιστορία και ξέρω
πως τα βράδια του στα στέκια κάνει εφόδους,
του τραγουδάει του θάνατου κι αυτός του δίνει εξόδους.
|
Thimáme énan patéra apó kardiá
na ntíni me tragudia tis agápes,
na anávune radiófona ke strátes
stu érota to fos ke ti zimiá.
Ki egó páno sta chnária tu se dískoli poria
me ónoma varí san istoría ke kséro
pos ta vrádia tu sta stékia káni efódus,
tu tragudái tu thánatu ki aftós tu díni eksódus.
Thimáme énan patéra apó psichí
charámata Thessaloníki Athína
na stélni me ta ntóbra ke ta fína
tis píkres se echthrikí periochí.
Ki egó páno sta chnária tu se dískoli poria
me ónoma varí san istoría ke kséro
pos ta vrádia tu sta stékia káni efódus,
tu tragudái tu thánatu ki aftós tu díni eksódus.
|