|
Φυσάει σαν να βρίσκομαι
στο στόμα του Αιόλου
φυσάει σαν να μ’ έβαλε
στο μάτι ο καιρός.
Αν ήσουνα κοντά μου
δε θα μ’ ένοιαζε καθόλου
αν είχες μείνει δίπλα μου
θα φύσαγε αλλιώς.
Θα φύσαγε αεράκι
σαν κι αυτό στην παραλία
που λίγο σου ανακάτωνε
τα όμορφα μαλλιά
και βγήκες σαν αχτένιστος
σε μια φωτογραφία
κι εγώ, να καθρεφτίζομαι
στα μαύρα σου γυαλιά.
Μου κομμάτιασε ο αέρας
πόρτες και παράθυρα
μου τα σκόρπισε σαν φύλλα,
σαν να ήταν άχυρα.
Μα εσένα δε σε πήρε
στην καρδιά μου σ’ άφησε
λες κι αξίζει τιμωρία
όποιος σε αγάπησε.
Φυσάει σαν να έρχεται
συντέλεια του κόσμου
φυσάει σαν να κόβεται
η γη απ’ τον ουρανό.
Αλήθεια λέω, μην φανταστείς
πως σε ταινία τρόμου
τα είδα αυτά και έφτιαξα
σενάρια στο μυαλό.
Αν είχες μείνει δίπλα μου
θα έμοιαζε ο αέρας
μ’ εκείνο το Αυγουστιάτικο
αεράκι του Νοτιά,
που ερχόταν στο κρεβάτι μας
στο πρώτο φως της μέρας
και φύσαγε τις σπίθες μας
να πάρουμε φωτιά.
|
Fisái san na vrískome
sto stóma tu Eólu
fisái san na m’ évale
sto máti o kerós.
An ísuna kontá mu
de tha m’ éniaze kathólu
an iches mini dípla mu
tha físage alliós.
Tha físage aeráki
san ki aftó stin paralía
pu lígo su anakátone
ta ómorfa malliá
ke vgíkes san achténistos
se mia fotografía
ki egó, na kathreftízome
sta mavra su gialiá.
Mu kommátiase o aéras
pórtes ke paráthira
mu ta skórpise san fílla,
san na ítan áchira.
Ma eséna de se píre
stin kardiá mu s’ áfise
les ki aksízi timoría
ópios se agápise.
Fisái san na érchete
sintélia tu kósmu
fisái san na kóvete
i gi ap’ ton uranó.
Alíthia léo, min fantastis
pos se tenía trómu
ta ida aftá ke éftiaksa
senária sto mialó.
An iches mini dípla mu
tha émiaze o aéras
m’ ekino to Avgustiátiko
aeráki tu Notiá,
pu erchótan sto kreváti mas
sto próto fos tis méras
ke físage tis spíthes mas
na párume fotiá.
|
