Κάθε φορά που μου μιλάς
και στα μάτια με κοιτάς
και σβήνω
Δεν έχω όρια επιλογής
παρά μόνο ότι πεις
σου δίνω
Κάθε φορά που δυνατά
το τηλέφωνο χτυπά
και τρέχω
Να ακούσω μόνο μια στιγμή
την δική σου τη φωνή
και αντέχω
Μου έχει βρει δηλαδή της καρδιάς μου το κουμπί
και με κάνεις ότι θέλεις εσύ
Μου έχει βρει δηλαδή της καρδιάς μου το κουμπί
και με κάνεις ότι θέλεις εσύ
Κάθε φορά που με φιλάς
το κορμί μου διαπερνάς
παθαίνω
Κι όταν λιγάκι μ’ ακουμπάς
σαν ρεύμα με χτυπάς
πεθαίνω
Κι όταν κερδίζουν οι θυμοί
σε ανύποπτη στιγμή
για λίγο
Μετανιώνεις και γυρνάς
το κουδούνι μου χτυπάς
κι ανοίγω
|
Káthe forá pu mu milás
ke sta mátia me kitás
ke svíno
Den écho ória epilogís
pará móno óti pis
su díno
Káthe forá pu dinatá
to tiléfono chtipá
ke trécho
Na akuso móno mia stigmí
tin dikí su ti foní
ke antécho
Mu échi vri diladí tis kardiás mu to kubí
ke me kánis óti thélis esí
Mu échi vri diladí tis kardiás mu to kubí
ke me kánis óti thélis esí
Káthe forá pu me filás
to kormí mu diapernás
patheno
Ki ótan ligáki m’ akubás
san revma me chtipás
petheno
Ki ótan kerdízun i thimi
se anípopti stigmí
gia lígo
Metaniónis ke girnás
to kuduni mu chtipás
ki anigo
|