|
Μου έφυγες κι όμως
δεν ξέρεις κι εσύ το γιατί
μου είπες με ύφος
“δε θέλω καμιά επαφή”
Το σπίτι στη σκόνη
και γράφω παντού “σ’ αγαπώ”
μωρό μου παλιώνει
τ’ αντίο που είπα κι εγώ
Το ξέρω είσαι μόνη
είσαι μόνη
είσαι μόνη
κι αυτό με θυμώνει
με πληγώνει
με σκοτώνει
Το ξέρω είσαι μόνη
είσαι μόνη
είσαι μόνη
θέλω να ‘ρθεις εδώ
Τηλέφωνο παίρνεις, σωπαίνεις
και μόνο μ’ ακούς
σε κόντρα με φέρνεις
με άμυνες κι εγωισμούς
Περνάμε τις νύχτες μονάχοι
και μοιάζει κουτό
το “τέρμα” που είπες
επάνω σε κάποιο θυμό
Το ξέρω είσαι μόνη
είσαι μόνη
είσαι μόνη
κι αυτό με θυμώνει
με πληγώνει
με σκοτώνει
Το ξέρω είσαι μόνη
είσαι μόνη
είσαι μόνη
θέλω να ‘ρθεις εδώ
|
Mu éfiges ki ómos
den kséris ki esí to giatí
mu ipes me ífos
“de thélo kamiá epafí”
To spíti sti skóni
ke gráfo pantu “s’ agapó”
moró mu palióni
t’ antío pu ipa ki egó
To kséro ise móni
ise móni
ise móni
ki aftó me thimóni
me pligóni
me skotóni
To kséro ise móni
ise móni
ise móni
thélo na ‘rthis edó
Tiléfono pernis, sopenis
ke móno m’ akus
se kóntra me férnis
me ámines ki egismus
Pernáme tis níchtes monáchi
ke miázi kutó
to “térma” pu ipes
epáno se kápio thimó
To kséro ise móni
ise móni
ise móni
ki aftó me thimóni
me pligóni
me skotóni
To kséro ise móni
ise móni
ise móni
thélo na ‘rthis edó
|
