|
Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή.
Θέλω να σου πω αντίο, όμως δεν μπορώ
μένω μες στο λάθος μου να ζω
ό,τι μου ζήτησες δίνω κι ένα σου ζητώ
να ‘ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ.
Σ’ ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μια φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.
Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να ‘μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσύ το τέλος μου κι αρχή.
Μόνη στης ζωής την άκρη
ψάχνω στο ποτό
Ένα παραμύθι να πιαστώ
κι ένα τηλεφώνημά σου, έτσι ξαφνικά
μ’ έσωσε ακόμα μια φορά.
Σ’ ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μια φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.
Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να ‘μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσύ το τέλος μου κι αρχή.
|
Móni stis zoís tin ákri álli mia forá
Έminan ta ónira misá
Stégnose ksaná to dákri mésa stin psichí
ki égine almíra stin pligí.
Thélo na su po antío, ómos den boró
méno mes sto láthos mu na zo
ó,ti mu zítises díno ki éna su zitó
na ‘rchese ki egó na ksanazó.
S’ antamóno sta krifá
eki sta skotiná, genniéme sta filiá
Se angizo mia forá, eki sto puthená
ke chánome metá.
Na kséris, óli ti zoí mu díno, sóma ke psichí
ftáni páli na ‘maste mazí
Se thélo, de me niázi pu pigeno
ute pu tha vgi
Ise esí to télos mu ki archí.
Móni stis zoís tin ákri
psáchno sto potó
Έna paramíthi na piastó
ki éna tilefónimá su, étsi ksafniká
m’ ésose akóma mia forá.
S’ antamóno sta krifá
eki sta skotiná, genniéme sta filiá
Se angizo mia forá, eki sto puthená
ke chánome metá.
Na kséris, óli ti zoí mu díno, sóma ke psichí
ftáni páli na ‘maste mazí
Se thélo, de me niázi pu pigeno
ute pu tha vgi
Ise esí to télos mu ki archí.
|
