Εγώ κι εσύ ένα πρωί
φυτέψαμε ένα δέντρο
δέντρο, δεντράκι στην αυλή
μες στης αυλής το κέντρο
Δες πως ριζώνει μες στη γη
και πως ψηλώνει η κορφή
απ’ το μικρό μας δέντρο
το μικρό μας δέντρο
Βροχές και χιόνια το χτυπούν
ο αέρας το παιδεύει
μα απ’ τους χειμώνες που περνούν
κάποιος το προστατεύει
Κάποιος που ξέρει να πονά
να περιμένει, να διψά
σαν το μικρό μας δέντρο
το μικρό μας δέντρο
Πήγα παντού και πουθενά
χάθηκα μες στη νύχτα
έμαθα χίλια μυστικά
μα θησαυρό δε βρήκα
Δε βρήκα άλλον θησαυρό
πιο μεγάλο, πιο ακριβό
απ’ το μικρό μας δέντρο
το μικρό μας δέντρο
|
Egó ki esí éna pri
fitépsame éna déntro
déntro, dentráki stin avlí
mes stis avlís to kéntro
Des pos rizóni mes sti gi
ke pos psilóni i korfí
ap’ to mikró mas déntro
to mikró mas déntro
Orochés ke chiónia to chtipun
o aéras to pedevi
ma ap’ tus chimónes pu pernun
kápios to prostatevi
Kápios pu kséri na poná
na periméni, na dipsá
san to mikró mas déntro
to mikró mas déntro
Píga pantu ke puthená
cháthika mes sti níchta
ématha chília mistiká
ma thisavró de vríka
De vríka állon thisavró
pio megálo, pio akrivó
ap’ to mikró mas déntro
to mikró mas déntro
|