Το σπίτι μου κατάντησε μια σταλιά
Ακόμα σου χρωστάω πολλά φιλιά
Και θέλω να το σκάσω μα δεν μπορώ
Που δε θα με φωνάξει κανείς μωρό
Οι φίλοι μου συνείδηση σκοτεινή
Δεν έχουνε μια είδηση βραδινή
Οι στάχτες είναι μόνο απ’ τη μάρκα μου
Κανείς δεν παραλύει τα άκρα μου
Που σε άφησα που σε τραυμάτισα
Πόσο μπορείς ν’ απορείς
Που μισώ το μισό του εμείς
Πότε άλλαξα πότε σ’ αντάλλαξα
Για ποια φωνή πριν φανεί
Είχα γράψει αυτή τη σκηνή
Η μέρα μου μικραίνει τα αισθήματα
Ο ύπνος δε μαθαίνει τα βήματα
Να πρέπει να πατήσω στα πόδια μου
Και πίσω να γυρνάω τα ρολόγια μου
Μοιράσαμε τους φίλους και τους γνωστούς
Χαλάσαμε τους πιο δυνατούς δεσμούς
Τα όρια σε μένανε κρύφτηκαν
Κι οι όρκοι σου οι ξενύχτες κοιμήθηκαν
Που σε άφησα που σε τραυμάτισα
Πόσο μπορείς ν’ απορείς
Που μισώ το μισό του εμείς
Πότε άλλαξα πότε σ’ αντάλλαξα
Για ποια φωνή πριν φανεί
Είχα γράψει αυτή τη σκηνή
|
To spíti mu katántise mia staliá
Akóma su chrostáo pollá filiá
Ke thélo na to skáso ma den boró
Pu de tha me fonáksi kanis moró
I fíli mu sinidisi skotiní
Den échune mia idisi vradiní
I stáchtes ine móno ap’ ti márka mu
Kanis den paralíi ta ákra mu
Pu se áfisa pu se trafmátisa
Póso boris n’ aporis
Pu misó to misó tu emis
Póte állaksa póte s’ antállaksa
Gia pia foní prin fani
Icha grápsi aftí ti skiní
I méra mu mikreni ta esthímata
O ípnos de matheni ta vímata
Na prépi na patíso sta pódia mu
Ke píso na girnáo ta rológia mu
Mirásame tus fílus ke tus gnostus
Chalásame tus pio dinatus desmus
Ta ória se ménane kríftikan
Ki i órki su i kseníchtes kimíthikan
Pu se áfisa pu se trafmátisa
Póso boris n’ aporis
Pu misó to misó tu emis
Póte állaksa póte s’ antállaksa
Gia pia foní prin fani
Icha grápsi aftí ti skiní
|