|
Μέχρι χθες δεν άλλαζαν τα πράγματα
ζούσα τη ζωή μου με φαντάσματα
κρύες νύχτες, ψεύτικα φιλιά και αγκαλιές
πάντα οι ίδιες συντροφιές
Τώρα σαν τον άνεμο ξανά πετάω
όλες τις μικρές στιγμές μου αγαπάω
φεύγουνε τα χρόνια σαν τρενάκι παιδικό
και το `χω βρει το μυστικό
Και πια δε φοράω την κολόνια μου
ούτε κοιμάμαι στα σεντόνια μου
στην άμμο ξαπλώνω το κορμάκι μου
με μαξιλάρι το μπλουζάκι μου
Σπάει το γυαλί και δεν ξανακολλάει
ό, τι πέρασε ο χρόνος το ξεχνάει
δε γυρίζω πίσω δεν κοιτάω στο παρελθόν
γιατί δε γίνεται παρόν
Τη ζωή μου ντύνομαι στα θαλασσιά
και την ταξιδεύω σ’ όλα τα νησιά
και τη στενοχώρια μου τη ρίχνω στο γιαλό
να πάνε όλα στο καλό
Και πια δε φοράω την κολόνια μου
ούτε κοιμάμαι στα σεντόνια μου
στην άμμο ξαπλώνω το κορμάκι μου
με μαξιλάρι το μπλουζάκι μου
|
Méchri chthes den állazan ta prágmata
zusa ti zoí mu me fantásmata
kríes níchtes, pseftika filiá ke agkaliés
pánta i ídies sintrofiés
Tóra san ton ánemo ksaná petáo
óles tis mikrés stigmés mu agapáo
fevgune ta chrónia san trenáki pedikó
ke to `cho vri to mistikó
Ke pia de foráo tin kolónia mu
ute kimáme sta sentónia mu
stin ámmo ksaplóno to kormáki mu
me maksilári to bluzáki mu
Spái to gialí ke den ksanakollái
ó, ti pérase o chrónos to ksechnái
de girízo píso den kitáo sto parelthón
giatí de ginete parón
Ti zoí mu ntínome sta thalassiá
ke tin taksidevo s’ óla ta nisiá
ke ti stenochória mu ti ríchno sto gialó
na páne óla sto kaló
Ke pia de foráo tin kolónia mu
ute kimáme sta sentónia mu
stin ámmo ksaplóno to kormáki mu
me maksilári to bluzáki mu
|
