|
Υπάρχει κάτι που ποτέ δε θα μπορέσετε να μου πάρετε
διότι όλα τ’ άλλα μου τα πήρατε: Το ότι δε σας μοιάζω
Είναι κάτι παράξενα και ζόρικα παιδιά
αρνούνται να προσαρμοστούν και γίνονται πουλιά
πετάνε πέφτουν σέρνονται μα πάλι ξεκινούν
απ’ τη φωτιά τους καίγονται χωρίς φωτιά δε ζουν
Η άνοιξη θα ‘ρθει, η άνοιξη θα ‘ρθει
θα ‘ρθει το καλοκαίρι σ’ ενός παιδιού την είδα
κι εσύ που έχεις χαθεί το βλέμμα το βαθύ
στου ονείρου σου τ’ αστέρι εφτάχρωμη αχτίδα
Είναι κάτι παράξενα και ζόρικα παιδιά
αρνούνται να παραδοθούν και γίνονται πουλιά
πετάνε πέφτουν σέρνονται μα πάλι ξεκινούν
απ’ την αγάπη καίγονται για την αγάπη ζουν
Μην τους αφήσεις να σ’ αλλάξουν
τέτοια χαρά μην τους αφήσεις
άνοιξε πάλι τα φτερά σου
το πέταγμά σου να κερδίσεις
|
Ipárchi káti pu poté de tha borésete na mu párete
dióti óla t’ álla mu ta pírate: To óti de sas miázo
Ine káti paráksena ke zórika pediá
arnunte na prosarmostun ke ginonte puliá
petáne péftun sérnonte ma páli ksekinun
ap’ ti fotiá tus kegonte chorís fotiá de zun
I ániksi tha ‘rthi, i ániksi tha ‘rthi
tha ‘rthi to kalokeri s’ enós pediu tin ida
ki esí pu échis chathi to vlémma to vathí
stu oniru su t’ astéri eftáchromi achtída
Ine káti paráksena ke zórika pediá
arnunte na paradothun ke ginonte puliá
petáne péftun sérnonte ma páli ksekinun
ap’ tin agápi kegonte gia tin agápi zun
Min tus afísis na s’ alláksun
tétia chará min tus afísis
ánikse páli ta fterá su
to pétagmá su na kerdísis
|
