Ξαναβλέπω τη ζωή μου φοβισμένη,
τα κομμάτια μου μαζεύω απ’ την αρχή
ό, τι άντεξε από μένα ότι απομένει
ακουμπάει σ’ ένα τραγούδι σαν κραυγή.
Η φωνή μου είναι το μόνο πού `χει μείνει,
ταξιδεύει κουβαλώντας μοναξιά
κι ό,τι πρόλαβα να δω πάει και το αφήνει
μες στο πλήθος που μας πήρε χωριστά.
Κι αφήνομαι στο πλήθος που μ’ αρπάζει και μ’ αλλάζει,
με γεννάει και με σκοτώνει και για λίγο ξαναζώ
και θέλω να σταθώ να μετρηθώ στήθος με στήθος,
μ’ ό,τι έχω αγαπήσει, ότι ακόμα αγαπώ.
Κι η αγάπη που ήταν λίγη δυναμώνει με τυλίγει,
με γεννάει και με σκοτώνει και για λίγο ξαναζώ
και μόνη τριγυρνώ μέσα στο πλήθος που σκοτώνει
ό, τι ακόμα αγαπώ.
Ό,τι πρόλαβα να ζήσω στη ζωή μου,
το κρατώ και το φωνάζω δυνατά
και το πλήθος την αρπάζει τη φωνή μου
και κρατάει αναμμένη τη φωτιά.
Μα ψάχνω μες στο πλήθος που με σπρώχνει και με διώχνει,
με πονάει και με ματώνει, πρέπει να σε ξαναβρώ
μα δεν υπάρχεις πια γιατί το πλήθος μας χωρίζει,
δεν σε φτάνει η φωνή μου, δε σε αγγίζει η κραυγή.
Και σφίγγω την γροθιά μου και φωνάζω και σπαράζω,
με τυλίγει η μοναξιά μου και το πλήθος τραγουδά
και μόνη τριγυρνώ μέσα στο πλήθος που σκοτώνει
ό, τι έχω αγαπήσει, ότι ακόμα αγαπώ
|
Ksanavlépo ti zoí mu fovisméni,
ta kommátia mu mazevo ap’ tin archí
ó, ti ántekse apó ména óti apoméni
akubái s’ éna tragudi san kravgí.
I foní mu ine to móno pu `chi mini,
taksidevi kuvalóntas monaksiá
ki ó,ti prólava na do pái ke to afíni
mes sto plíthos pu mas píre choristá.
Ki afínome sto plíthos pu m’ arpázi ke m’ allázi,
me gennái ke me skotóni ke gia lígo ksanazó
ke thélo na stathó na metrithó stíthos me stíthos,
m’ ó,ti écho agapísi, óti akóma agapó.
Ki i agápi pu ítan lígi dinamóni me tilígi,
me gennái ke me skotóni ke gia lígo ksanazó
ke móni trigirnó mésa sto plíthos pu skotóni
ó, ti akóma agapó.
Ό,ti prólava na zíso sti zoí mu,
to krató ke to fonázo dinatá
ke to plíthos tin arpázi ti foní mu
ke kratái anamméni ti fotiá.
Ma psáchno mes sto plíthos pu me spróchni ke me dióchni,
me ponái ke me matóni, prépi na se ksanavró
ma den ipárchis pia giatí to plíthos mas chorízi,
den se ftáni i foní mu, de se angizi i kravgí.
Ke sfíngo tin grothiá mu ke fonázo ke sparázo,
me tilígi i monaksiá mu ke to plíthos tragudá
ke móni trigirnó mésa sto plíthos pu skotóni
ó, ti écho agapísi, óti akóma agapó
|