Τον έχασα σαν κάθε ωραίο,
πες μου καθρέφτη μου αν φταίω,
ποτέ δε θα γυρίσει πίσω,
τι λες καθρέφτη μου, να ζήσω;
Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.
Έξω η ζωή με θέλει, να τηνε
κι είν’ όμορφη πανάθεμα τηνε.
Τον έχασα κι όλα τα χάνω,
τι λες μπαλκόνι μου να κάνω;
τόσον καημό θα τον μπορέσω;
τι λες μπαλκόνι μου, να πέσω;
Μα έξω είναι Κυριακή,
ήλιος, τραγούδια και παιδιά,
σταμάτα πόνε μια στιγμή,
κάποιος την πόρτα μου χτυπά.
Έξω η ζωή με θέλει, να τηνε
κι είν όμορφη πανάθεμα τηνε.
|
Ton échasa san káthe oreo,
pes mu kathréfti mu an fteo,
poté de tha girísi píso,
ti les kathréfti mu, na zíso;
Ma ékso ine Kiriakí,
ílios, tragudia ke pediá,
stamáta póne mia stigmí,
kápios tin pórta mu chtipá.
Έkso i zoí me théli, na tine
ki in’ ómorfi panáthema tine.
Ton échasa ki óla ta cháno,
ti les balkóni mu na káno;
tóson kaimó tha ton boréso;
ti les balkóni mu, na péso;
Ma ékso ine Kiriakí,
ílios, tragudia ke pediá,
stamáta póne mia stigmí,
kápios tin pórta mu chtipá.
Έkso i zoí me théli, na tine
ki in ómorfi panáthema tine.
|