|
Είν’ η ζωή που μας δένει
Είν’ η αγάπη που μένει
Μέσα στις φλέβες σαν αίμα
Κυλάει κυλάει
Είναι τα λόγια που φεύγουν
Μα τα σημάδια τους μένουν
Σα ρωγμή στη ψυχή μου
Και σπάει και σπάει
Είναι τόσα κι άλλα τόσα
Που μπερδεύουν το μυαλό
Που τυφλώνουν την ψυχή μου
Και δε βλέπει ουρανό
Είναι τόσα κι άλλα τόσα
Που μπερδεύουν το μυαλό
Που μαγεύουν το κορμί
Και σαν φίδια τόσα χάδια με τυλίγουνε
Είναι η ανάγκη που καίει
Κι είναι η χαρά που με κλέβει
Σ’ ένα όνειρο πάντα
Γυρνάει γυρνάει
Είναι τα χρόνια που φεύγουν
Μα τα σημάδια τους μένουν
Μαχαιριές στο κορμί μου
Και σπάει και σπάει
|
In’ i zoí pu mas déni
In’ i agápi pu méni
Mésa stis fléves san ema
Kilái kilái
Ine ta lógia pu fevgun
Ma ta simádia tus ménun
Sa rogmí sti psichí mu
Ke spái ke spái
Ine tósa ki álla tósa
Pu berdevun to mialó
Pu tiflónun tin psichí mu
Ke de vlépi uranó
Ine tósa ki álla tósa
Pu berdevun to mialó
Pu magevun to kormí
Ke san fídia tósa chádia me tilígune
Ine i anágki pu kei
Ki ine i chará pu me klévi
S’ éna óniro pánta
Girnái girnái
Ine ta chrónia pu fevgun
Ma ta simádia tus ménun
Macheriés sto kormí mu
Ke spái ke spái
|
