|
Τώρα είσαι μια φωτογραφία
σ’ ένα τοπίο που δεν βλέπω καθαρά
κοιμάσαι ατέλειωτα κι έχω μια απορία
πως δεν ξυπνάς έστω και μια φορά
Κι αυτό που στο μυαλό μου μένει
άνυδροι κήποι ξεχασμένοι
στα βάθη των ματιών σου
μα εκείνο που με συγκλονίζει
η μέλισσα που τριγυρίζει
τη γύρη των χειλιών σου
Τώρα είσαι πια ένα χαρτάκι
σε μια κορνίζα κρεμασμένη στη γωνιά
κοιτάς αδιάφορα και μοιάζεις με παιδάκι
που δεν μπορεί να ζει στην παγωνιά
|
Tóra ise mia fotografía
s’ éna topío pu den vlépo kathará
kimáse atéliota ki écho mia aporía
pos den ksipnás ésto ke mia forá
Ki aftó pu sto mialó mu méni
ánidri kípi ksechasméni
sta váthi ton matión su
ma ekino pu me sigklonízi
i mélissa pu trigirízi
ti giri ton chilión su
Tóra ise pia éna chartáki
se mia korníza kremasméni sti goniá
kitás adiáfora ke miázis me pedáki
pu den bori na zi stin pagoniá
|
