Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
Πριν το χάραμα μοναχός
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
Να κόψω ένα λεμόνι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
Η νύχτα φεύγει ολόχαρη
να σου φιλούν το χέρι.
Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
Χάρτινο το φεγγαράκι
Αν παρήλθον
ψεύτικη ακρογιαλιά
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
αν με πίστευες λιγάκι
Σιγανά σιγανά, σιγανά και ταπεινά
θα ‘σαν όλα αληθινά.
Δίχως τη δική σου αγάπη
Μια θάλασσα μικρή
γρήγορα περνά ο καιρός.
Ιτιά ιτιά λουλουδιασμένη
δίχως τη δική σου αγάπη
Μαράθηκε μαράθηκε η
είναι ο κόσμος πιο μικρός.
Αι γενέαι αι πάσαι
Αν με πίστευες λιγάκι
θα ‘σαν όλα αληθινά.
|
Tha féri i thálassa puliá
Prin to chárama monachós
ki ástra chrisá t’ agéri
Na kópso éna lemóni
na su chaidevun ta malliá
I níchta fevgi olóchari
na su filun to chéri.
San mageméno to mialó mu fterugizi
Chártino to fengaráki
An parílthon
pseftiki akrogialiá
Níchtose chorís fengári
an me písteves ligáki
Siganá siganá, siganá ke tapiná
tha ‘san óla alithiná.
Díchos ti dikí su agápi
Mia thálassa mikrí
grígora perná o kerós.
Itiá itiá luludiasméni
díchos ti dikí su agápi
Maráthike maráthike i
ine o kósmos pio mikrós.
E genée e páse
An me písteves ligáki
tha ‘san óla alithiná.
|