|
Στα μάτια μου ναυάγησες
και την ψυχή μου ράγισες
απόψε που ο χρόνος είναι εχθρός μου
κοντά μου να ’ρθεις άργησες
τα όνειρα κατάργησες
και νιώθω να βουλιάζει ο εαυτός μου
Τι με ρωτάς τι με ρωτάς
απ’ την αγάπη μας τι έμεινε
χάρτινος πύργος ήταν που συντρίμμια έγινε
Οι τύψεις σε δικάζουνε
και μέσα σου χαράζουνε
σημάδια μιας αγάπης δίχως χρώμα
κουράστηκα να δίνομαι
μεσ’τη σιωπή να κλείνομαι
τι άλλο θέλεις να σου πω ακόμα
Τι με ρωτάς τι με ρωτάς
απ’ την αγάπη μας τι έμεινε
χάρτινος πύργος ήταν που συντρίμμια έγινε
|
Sta mátia mu nafágises
ke tin psichí mu rágises
apópse pu o chrónos ine echthrós mu
kontá mu na ’rthis árgises
ta ónira katárgises
ke niótho na vuliázi o eaftós mu
Ti me rotás ti me rotás
ap’ tin agápi mas ti émine
chártinos pírgos ítan pu sintrímmia égine
I típsis se dikázune
ke mésa su charázune
simádia mias agápis díchos chróma
kurástika na dínome
mes’ti siopí na klinome
ti állo thélis na su po akóma
Ti me rotás ti me rotás
ap’ tin agápi mas ti émine
chártinos pírgos ítan pu sintrímmia égine
|
