Καλωσορίζω ακόμα ένα χειμώνα
κίτρινα φύλλα πέφτουνε στη γη
Γύρω μου πρόσωπα γυμνά και μόνα
ρίχνουν τα φύλλα τους κι αυτά στο χώμα
Κάτι συμβαίνει σαν να φύγαν όλοι
κορμιά ερείπια μόνα τους γυρνούν
δεν είναι μάνα τους αυτή η πόλη
ν’ ανοίξει μια αγκαλιά να μπούνε όλοι
Νάνι νάνι νάνι νάνι να
κοιμηθείτε όλοι φρόνιμα
νάνι νάνι νάνι νάνι να
φυλαχτείτε από τ’ ανθρώπινα
Δεν είναι μόνο τα σπουργίτια φως μου
τ’ αδέσποτα παιδιά των φαναριών
είναι το κρύο στην καρδιά του κόσμου
είναι ο χειμώνας που φωλιάζει εντός μου
Νάνι νάνι νάνι νάνι να
κοιμηθείτε όλοι φρόνιμα
νάνι νάνι νάνι νάνι να
φυλαχτείτε από τ’ ανθρώπινα
Νάνι νάνι νάνι νάνι να
κοιμηθείτε όλοι φρόνιμα
νάνι νάνι –νάνι νάνι να
φυλαχτείτε από τ’ ανθρώπινα
|
Kalosorízo akóma éna chimóna
kítrina fílla péftune sti gi
Giro mu prósopa gimná ke móna
ríchnun ta fílla tus ki aftá sto chóma
Káti simveni san na fígan óli
kormiá eripia móna tus girnun
den ine mána tus aftí i póli
n’ aniksi mia agkaliá na bune óli
Náni náni náni náni na
kimithite óli frónima
náni náni náni náni na
filachtite apó t’ anthrópina
Den ine móno ta spurgitia fos mu
t’ adéspota pediá ton fanarión
ine to krío stin kardiá tu kósmu
ine o chimónas pu foliázi entós mu
Náni náni náni náni na
kimithite óli frónima
náni náni náni náni na
filachtite apó t’ anthrópina
Náni náni náni náni na
kimithite óli frónima
náni náni –náni náni na
filachtite apó t’ anthrópina
|