Σε φωνάζω μα δεν είσαι πουθενά
όλα μέσα μου αδιάφορα, κενά
να γυρίσεις σου ζητώ πάση θυσία
για να βρω την ψυχική μου ισορροπία
Μα με βλέπεις μ’ ένα βλέμμα
σαν τον ταύρο στην αρένα
σαν να πρόκειται για ζήτημα απλό
Μία είναι ουσία ότι δίνεις σημασία
για το χτύπημα το τελειωτικό
Σε φωνάζει της καρδιάς μου η φωνή
κάθε αίσθηση στο σώμα στη ψυχή
σε ζητάνε όλα στην κυριολεξία
μακριά σου η ζωή δεν έχει αξία
Μα με βλέπεις μ’ ένα βλέμμα
σαν τον ταύρο στην αρένα
σαν να πρόκειται για ζήτημα απλό
Μία είναι ουσία ότι δίνεις σημασία
για το χτύπημα το τελειωτικό
|
Se fonázo ma den ise puthená
óla mésa mu adiáfora, kená
na girísis su zitó pási thisía
gia na vro tin psichikí mu isorropía
Ma me vlépis m’ éna vlémma
san ton tavro stin aréna
san na prókite gia zítima apló
Mía ine usía óti dínis simasía
gia to chtípima to teliotikó
Se fonázi tis kardiás mu i foní
káthe esthisi sto sóma sti psichí
se zitáne óla stin kirioleksía
makriá su i zoí den échi aksía
Ma me vlépis m’ éna vlémma
san ton tavro stin aréna
san na prókite gia zítima apló
Mía ine usía óti dínis simasía
gia to chtípima to teliotikó
|