Πατάω στα πόδια μου γερά
και σε κοιτάω στα μάτια.
Ζωή με χρώματα πολλά
κι αμέτρητα κομμάτια.
Τη μια μου δίνεις σιγουριά
να νιώθω σαν το βράχο,
την άλλη πώς που δίνεις μια
και με κοιτάς στον πάτο.
Έχει γυρίσματα η ζωή,
λένε οι γερασμένοι,
τη μια είναι η θάλασσα γυαλί
κι άλλοτε κολασμένη.
Μα εγώ σε θέλω να ‘σαι εσύ
πλανεύτρα κι όπως έρθει,
ταξίδια δώσε μου πολλά
και πάθος όσο έχεις.
Είμαι εγώ γερό σκαρί,
αντέχω στο σεργιάνι
και ας έχει θάλασσα πολύ
και πουθενά λιμάνι.
|
Patáo sta pódia mu gerá
ke se kitáo sta mátia.
Zoí me chrómata pollá
ki amétrita kommátia.
Ti mia mu dínis siguriá
na niótho san to vrácho,
tin álli pós pu dínis mia
ke me kitás ston páto.
Έchi girísmata i zoí,
léne i gerasméni,
ti mia ine i thálassa gialí
ki állote kolasméni.
Ma egó se thélo na ‘se esí
planeftra ki ópos érthi,
taksídia dóse mu pollá
ke páthos óso échis.
Ime egó geró skarí,
antécho sto sergiáni
ke as échi thálassa polí
ke puthená limáni.
|