Καλησπέρα κυρ-Αλέξη
τι χαμπάρια, πώς τα πας
είχα βάρδια από τις έξι
τι τα θες, μην τα ρωτάς.
Στα ποδάρια μου δε στέκω
πίστεψε με, να χαρείς,
όσο τα χρονάκια φεύγουν
και νυχτώνει πιο νωρίς.
Μεροδούλι-μεροφάι
κι απ’ το σπίτι στη δουλειά
κάθε μέρα που περνάει
κατιτίς δεν πάει καλά.
Στα ποδάρια μου δε στέκω
πίστεψε με, να χαρείς,
όσο τα χρονάκια φεύγουν
και νυχτώνει πιο νωρίς.
Το κουράγιο μου στο τέρμα
έχει φτάσει από καιρό
δάκρυ, πόνο, πίκρα ψέμα
τα ‘χω πιει από καιρό.
Στα ποδάρια μου δε στέκω
πίστεψε με, να χαρείς,
όσο τα χρονάκια φεύγουν
και νυχτώνει πιο νωρίς.
|
Kalispéra kir-Aléksi
ti chabária, pós ta pas
icha várdia apó tis éksi
ti ta thes, min ta rotás.
Sta podária mu de stéko
pístepse me, na charis,
óso ta chronákia fevgun
ke nichtóni pio norís.
Meroduli-merofái
ki ap’ to spíti sti duliá
káthe méra pu pernái
katitís den pái kalá.
Sta podária mu de stéko
pístepse me, na charis,
óso ta chronákia fevgun
ke nichtóni pio norís.
To kurágio mu sto térma
échi ftási apó keró
dákri, póno, píkra pséma
ta ‘cho pii apó keró.
Sta podária mu de stéko
pístepse me, na charis,
óso ta chronákia fevgun
ke nichtóni pio norís.
|