|
Δες με, πίσω από λάστιχα, τροχούς,
βαλμένος σταθερά μέσα σε πρέσα.
Δες με, πίσω από γυάλινα φτερά
που φόρεσα γερά γιατί σ’ αρέσαν.
Κι εσύ, τρελή, με τυραννάς
και πίκρες με κερνάς πρωί και βράδυ.
Μοιάζεις με κόρη μάγισσας
που αλλάζει πρόσωπο μες στο σκοτάδι.
Δες με, δεκάξι ώρες στο ντορό
γεννιέμαι και πεθαίνω στο τιμόνι.
Δες με, δεκάξι ώρες δεν περνούν
μες στον πνιχτό αέρα που σκοτώνει.
Κι εσύ, τρελή, με τυραννάς
και πίκρες με κερνάς πρωί και βράδυ.
Μοιάζεις με κόρη μάγισσας
που αλλάζει πρόσωπο μες στο σκοτάδι.
|
Des me, píso apó lásticha, trochus,
valménos statherá mésa se présa.
Des me, píso apó giálina fterá
pu fóresa gerá giatí s’ arésan.
Ki esí, trelí, me tirannás
ke píkres me kernás pri ke vrádi.
Miázis me kóri mágissas
pu allázi prósopo mes sto skotádi.
Des me, dekáksi óres sto ntoró
genniéme ke petheno sto timóni.
Des me, dekáksi óres den pernun
mes ston pnichtó aéra pu skotóni.
Ki esí, trelí, me tirannás
ke píkres me kernás pri ke vrádi.
Miázis me kóri mágissas
pu allázi prósopo mes sto skotádi.
|
