|
Όταν βγαίνεις στον ήλιο και παίζεις με τα κύματα,
την καρδιά μου την πας και τη φέρνεις σαράντα κύματα,
όταν γίνεται πόνος ο δρόμος και τα βήματα,
την καρδιά μου τη ζώνουν αλήθειες και κρίματα.
Λέει, λέει, λέει να σε είχα,
άλλα βάσανα δε θα είχα,
λέει, λέει, λέει να μπορούσα
να σε είχα μόνο εγώ.
Όταν βγαίνεις τη νύχτα και σέρνεις τα φεγγάρια σου,
την καρδιά μου την πας και τη φέρνεις στα μαξιλάρια σου,
όταν σβήνει ο χρόνος στο σώμα και στα χείλια σου,
τη μοναξιά μου τη ζώνουν σημάδια στα μαντήλια σου.
Λέει, λέει, λέει να σε είχα,
άλλα βάσανα δε θα είχα,
λέει, λέει, λέει να μπορούσα
να σε είχα μόνο εγώ.
|
Όtan vgenis ston ílio ke pezis me ta kímata,
tin kardiá mu tin pas ke ti férnis saránta kímata,
ótan ginete pónos o drómos ke ta vímata,
tin kardiá mu ti zónun alíthies ke krímata.
Léi, léi, léi na se icha,
álla vásana de tha icha,
léi, léi, léi na borusa
na se icha móno egó.
Όtan vgenis ti níchta ke sérnis ta fengária su,
tin kardiá mu tin pas ke ti férnis sta maksilária su,
ótan svíni o chrónos sto sóma ke sta chilia su,
ti monaksiá mu ti zónun simádia sta mantília su.
Léi, léi, léi na se icha,
álla vásana de tha icha,
léi, léi, léi na borusa
na se icha móno egó.
|
