Όπως και χτες και σήμερα
μοιάζουν θεριά ανήμερα
τα θέλω του μυαλού
οι πόθοι μου αταξίδευτοι
γυμνοί κι ανεπιτήδευτοι
στην άκρη του γιαλού
Μου φαίνονται όλα ψεύτικα
λες και τα ονειρεύτηκα
αυτά που μου συμβαίνουν
όσα μ’ αρέσουν χάνονται
δε στέκονται δεν πιάνονται
έρχονται και διαβαίνουν
Σαν μια ανάσα μια πνοή
σαν το νερό κυλάς ζωή
μια κλαις και μια γελάς
μέσα στου χρόνου τη ρωγμή
φεύγεις στιγμή με τη στιγμή
και χάνεσαι και πας
|
Όpos ke chtes ke símera
miázun theriá anímera
ta thélo tu mialu
i póthi mu ataksídefti
gimni ki anepitídefti
stin ákri tu gialu
Mu fenonte óla pseftika
les ke ta onireftika
aftá pu mu simvenun
ósa m’ arésun chánonte
de stékonte den piánonte
érchonte ke diavenun
San mia anása mia pnoí
san to neró kilás zoí
mia kles ke mia gelás
mésa stu chrónu ti rogmí
fevgis stigmí me ti stigmí
ke chánese ke pas
|