Έλα όπως παλιά να γείρω στην ποδιά σου
να `ρθει ο ύπνος να με πάρει
βότανο στον πόνο το νανούρισμά σου
ασταμάτητο δοξάρι
Πέρασαν τα χρόνια και οι γέροι φύγαν πια
πήρανε μαζί τους και τα παιδικά μας χρόνια
γίναν τα τραγούδια μας στιχάκια ερωτικά
μαγική μαστίχα για το κάθε στόμα
Καρφωμένη τώρα μες στην πόλη μένει
η ζωή και δεν αλλάζει
πέτρινη φιγούρα μισοτελειωμένη
που δε νιώθει το μαράζι
Πέρασαν τα χρόνια και οι γέροι φύγαν πια
πήρανε μαζί τους και τα παιδικά μας χρόνια
γίναν τα τραγούδια μας στιχάκια ερωτικά
μαγική μαστίχα για το κάθε στόμα
|
Έla ópos paliá na giro stin podiá su
na `rthi o ípnos na me pári
vótano ston póno to nanurismá su
astamátito doksári
Pérasan ta chrónia ke i géri fígan pia
pírane mazí tus ke ta pediká mas chrónia
ginan ta tragudia mas stichákia erotiká
magikí mastícha gia to káthe stóma
Karfoméni tóra mes stin póli méni
i zoí ke den allázi
pétrini figura misotelioméni
pu de nióthi to marázi
Pérasan ta chrónia ke i géri fígan pia
pírane mazí tus ke ta pediká mas chrónia
ginan ta tragudia mas stichákia erotiká
magikí mastícha gia to káthe stóma
|