|
Μαύρισε και πάλι ο ουρανός,
αστράφτουνε τα πέρατα,
βροντούν οι κεραυνοί.
Πάλι μπόρα καινούρια θα ξεσπάσει,
πάλι δυ , αχ, πάλι δυνατή βροχή.
Για μένα πάλι ο ουρανός θολώνει και μαυρίζει
κι απάνω στο κεφάλι μου η μπόρα τριγυρίζει.
Μάνα μου, στο λέω, δεν βαστώ,
ξανά λαχτάρες στη ζωή,
ξανά καταστροφή.
Κλάψε, μάνα, το έρημο παιδί σου,
ξέγραψε, αχ, ξέγραψε το απ’ τη ζωή.
Για μένα πάλι ο ουρανός θολώνει και μαυρίζει
κι απάνω στο κεφάλι μου η μπόρα τριγυρίζει.
Μαύρισε και πάλι ο ουρανός,
ανάψανε τα σύννεφα,
Χριστέ και Παναγιά.
Τι μεγάλο κακό με περιμένει,
τι μεγά , αχ, τι μεγάλη συμφορά.
Για μένα πάλι ο ουρανός θολώνει και μαυρίζει
κι απάνω στο κεφάλι μου η μπόρα τριγυρίζει.
|
Mavrise ke páli o uranós,
astráftune ta pérata,
vrontun i keravni.
Páli bóra kenuria tha ksespási,
páli di , ach, páli dinatí vrochí.
Gia ména páli o uranós tholóni ke mavrízi
ki apáno sto kefáli mu i bóra trigirízi.
Mána mu, sto léo, den vastó,
ksaná lachtáres sti zoí,
ksaná katastrofí.
Klápse, mána, to érimo pedí su,
kségrapse, ach, kségrapse to ap’ ti zoí.
Gia ména páli o uranós tholóni ke mavrízi
ki apáno sto kefáli mu i bóra trigirízi.
Mavrise ke páli o uranós,
anápsane ta sínnefa,
Christé ke Panagiá.
Ti megálo kakó me periméni,
ti megá , ach, ti megáli simforá.
Gia ména páli o uranós tholóni ke mavrízi
ki apáno sto kefáli mu i bóra trigirízi.
|
