Η αγάπη με αγάπη πια δεν μοιάζει
σαν κουρνιάζει η νύχτα στο καθιστικό
η τηλεόραση απέναντι για χάζι
κάτι παίζει και το φως της ρίχνει εδώ
Δεν αντέχω πια τις ίδιες ιστορίες
που μου έχουν πει και άλλοι γενικώς
πως αλλάζουν με τα χρόνια οι ευθείες
φτιάχνουν κύκλο και σε κλείνουν εντελώς
Στο μπαλκόνι βγαίνω για να ξεθαρρέψω
μες στα φώτα αυτής της πόλης κάποιος ζει
να τον βρω να τον πληρώσω να χορέψω
το χώρο που δε χορέψαμε μαζί
Καληνύχτα κλείνω φώτα κλείνω έξω
τη ζωή των αλλονών που αντηχεί
η αγάπη με αγάπη πια δεν μοιάζει
μα διαλέγω να τη ζήσουμε μαζί
|
I agápi me agápi pia den miázi
san kurniázi i níchta sto kathistikó
i tileórasi apénanti gia cházi
káti pezi ke to fos tis ríchni edó
Den antécho pia tis ídies istoríes
pu mu échun pi ke álli genikós
pos allázun me ta chrónia i efthies
ftiáchnun kíklo ke se klinun entelós
Sto balkóni vgeno gia na ksetharrépso
mes sta fóta aftís tis pólis kápios zi
na ton vro na ton pliróso na chorépso
to chóro pu de chorépsame mazí
Kaliníchta klino fóta klino ékso
ti zoí ton allonón pu antichi
i agápi me agápi pia den miázi
ma dialégo na ti zísume mazí
|