Πού πας καημένε Μέρμηγκα, καλέ μέρμηγκα,
βρε που πας, βρε που πας κατακαημένε,
με τ’ αλέ με τ’ αλέτρι φορτωμένε.
Μα εγώ έχω αμπέλια στη Βλαχιά, στη Βλαχοπουρναριά,
έχω αμπέ έχω αμπέλια να τρυγήσω
και να τα και να τα μουστοπατήσω.
Τα τρύγησα, τα πάτησα, καλέ τα πάτησα,
και γεμί και γεμίζω τρεις βαρέλλες,
σα τρεις ε σαν τρεις έμμορφες κοπέλλες.
Με ρόγιασεν η μάνα μου, καλή μανούλα μου,
σ’ αρχοντό σ’ αρχοντόπουλου τα χέρια,
σε σπαθιά σε σπαθιά και σε μαχαίρια.
Δώσ’ μου κυρά το ρήγι μου, καλέ το ρήγι μου,
δώσε μου, δώσε μου τη δουλεψή μου,
σε βαρέ σε βαρέθηκε η ψυχή μου.
Πού πας καημένε Μέρμηγκα, καλέ μέρμηγκα,
βρε που πάς βρε που πας και είσαι ιδρωμένος
με τ’ αλέ με τ’ αλέτρι φορτωμένος
|
Pu pas kaiméne Mérmigka, kalé mérmigka,
vre pu pas, vre pu pas katakaiméne,
me t’ alé me t’ alétri fortoméne.
Ma egó écho abélia sti Olachiá, sti Olachopurnariá,
écho abé écho abélia na trigíso
ke na ta ke na ta mustopatíso.
Ta trígisa, ta pátisa, kalé ta pátisa,
ke gemí ke gemízo tris varélles,
sa tris e san tris émmorfes kopélles.
Me rógiasen i mána mu, kalí manula mu,
s’ archontó s’ archontópulu ta chéria,
se spathiá se spathiá ke se macheria.
Dós’ mu kirá to rígi mu, kalé to rígi mu,
dóse mu, dóse mu ti dulepsí mu,
se varé se varéthike i psichí mu.
Pu pas kaiméne Mérmigka, kalé mérmigka,
vre pu pás vre pu pas ke ise idroménos
me t’ alé me t’ alétri fortoménos
|