Ο καλύτερός μου φίλος
Κάθισε εδώ στον καναπέ
Κι όπως τα λέγαμε και πίναμε καφέ
Φίλοι φίλοι το σταφύλι
Κι έπαθα τέτοια ταραχή
Σαν να μου παίρναν οι αγγέλοι την ψυχή
Και για να μη πολυλογούμε
Ξύπνησα μέσα στα φιλιά
Με τον καλύτερό μου φίλο αγκαλιά
Και του είπα έρωτά μου
Είναι η σάρκα ασθενής
Γι’ αυτό ποτέ μη γίνεις «φίλος» αλληνής
Δεν εμπιστεύομαι φιλίες
Με φλιτζανάκια του καφέ
Στις τρεις τη νύχτα σε διθέσιο καναπέ
Είμαι παθούσα και μαθούσα
Ξύπνησα μέσα στα φιλιά
Με τον καλύτερο μου φίλο αγκαλιά
Λογικά μπορεί να ήταν
Μόνο μια σχέση φιλική
Μα η καρδιά έχει δικιά της λογική
|
O kalíterós mu fílos
Káthise edó ston kanapé
Ki ópos ta légame ke píname kafé
Fíli fíli to stafíli
Ki épatha tétia tarachí
San na mu pernan i angéli tin psichí
Ke gia na mi polilogume
Ksípnisa mésa sta filiá
Me ton kalíteró mu fílo agkaliá
Ke tu ipa érotá mu
Ine i sárka asthenís
Gi’ aftó poté mi ginis «fílos» allinís
Den ebistevome filíes
Me flitzanákia tu kafé
Stis tris ti níchta se dithésio kanapé
Ime pathusa ke mathusa
Ksípnisa mésa sta filiá
Me ton kalítero mu fílo agkaliá
Logiká bori na ítan
Móno mia schési filikí
Ma i kardiá échi dikiá tis logikí
|