Στη νύχτα με τα ψέματα,
εγώ κι εσύ δυο βλέμματα,
και δυο ζωές χαμένες.
Στη νύχτα με τα θύματα,
εσύ κι εγώ αινίγματα,
δυο περιπτώσεις ξένες.
Στη νύχτα της αγάπης μας δε ζει άλλος κανείς,
μονάχα δυο εχθροί, εμείς οι δύο.
Στη νύχτα της αγάπης μας, της τρέλας συγγενείς,
κοιμόμαστε παράφορα, ξυπνάμε μ’ ένα αντίο.
Στη νύχτα με τα θαύματα,
η αλήθεια μας κατάματα,
συνωμοτούν τα χέρια.
Στη νύχτα με τα χρώματα,
φεγγάρια στα πατώματα,
και σώματα στ’ αστέρια.
Στη νύχτα της αγάπης μας δε ζει άλλος κανείς,
μονάχα δυο εχθροί, εμείς οι δύο.
Στη νύχτα της αγάπης μας, της τρέλας συγγενείς,
κοιμόμαστε παράφορα, ξυπνάμε μ’ ένα αντίο.
|
Sti níchta me ta psémata,
egó ki esí dio vlémmata,
ke dio zoés chaménes.
Sti níchta me ta thímata,
esí ki egó enígmata,
dio periptósis ksénes.
Sti níchta tis agápis mas de zi állos kanis,
monácha dio echthri, emis i dío.
Sti níchta tis agápis mas, tis trélas singenis,
kimómaste paráfora, ksipnáme m’ éna antío.
Sti níchta me ta thafmata,
i alíthia mas katámata,
sinomotun ta chéria.
Sti níchta me ta chrómata,
fengária sta patómata,
ke sómata st’ astéria.
Sti níchta tis agápis mas de zi állos kanis,
monácha dio echthri, emis i dío.
Sti níchta tis agápis mas, tis trélas singenis,
kimómaste paráfora, ksipnáme m’ éna antío.
|